Дар’я НІКАНЧУК. Фота аўтара.
Свята вёскі, свята роднага, мілага куточка сустрэлі жыхары Алізарава Става. Сёлета паселішчу споўнілася 440 гадоў. Урачыстасць сабрала ў вёсцы шматлікіх гасцей і артыстаў, напоўніла яе вясёлым гоманам і смехам.
З дарогі госці маглі падсілкавацца ў “Крайняй хаце”, дзе, як кажуць, і шкварка, і чарка. Тут не толькі накормяць, але і падораць добры настрой на ўвесь дзень. Побач з ёй размясцілася выстава мясцовай рукадзельніцы Людмілы Іскрыцкай. Госці маглі ўбачыць разнастайныя вырабы з бісеру: каралеву кветак ружу, быццам жывыя красачкі ў гаршках і нават у вялікіх плеценых карзінах. Радавалі вока вышытыя гаспадыняй ручнікі і падушкі, якія здаўна з’яўляліся галоўным упрыгажэннем кожнай сялянскай хаты і перадаваліся з пакалення ў пакаленне.
Старшыня раённага Савета дэпутатаў Анатоль Шалтанюк павіншаваў усіх са святам і нагадаў, што калісьці ў гістарычных звестках вёска ўзгадвалася як каралеўская. “Паселішча, сапраўды, знаходзіцца ў адным з самых прыгожых куточкаў Жабінкаўшчыны, але галоўны скарб – гэта шчырыя і працавітыя людзі, якія тут жывуць, – заўважыў Анатоль Вітальевіч. – Многія з іх зрабілі на гэтай зямлі першыя крокі, сустрэлі сваё каханне, нарадзілі дзяцей, таму з асаблівымі пачуццямі сустракаюць свята родных мясцін. Гэта таксама важны дзень і для маладога пакалення, якому патрэбна захаваць традыцыі продкаў, шанаваць вёсачку і рабіць усё магчымае для яе росквіту”.
З цёплымі словамі і пажаданнямі звярнуўся да прысутных і старшыня Сцяпанкаўскага сельвыканкама Мікалай Ягорчанкаў. Ён адзначыў, што будучыня сяла залежыць ад спраў яго жыхароў, а таксама падзякаваў за спонсарскую дапамогу кіраўніку фермерскай гаспадаркі “Бярозка” Сяргею Кузняцу.
Ад імя ўсяго насельніцтва Алізарава Става хлебам-соллю вітала шаноўных гасцей Валянціна Саўчук, якая сама прымала віншаванні. Сёлета з мужам Георгіем яны сустрэлі сапфіравае вяселле – ужо 45 гадоў дзеляць на дваіх усе радасці і нягоды.
Падарункі ў святочны дзень прымалі таксама Міхаіл Кузнец і Варвара Каўрыгіна. Міхаіл Рыгоравіч самы старэйшы і мудры жыхар вёскі – 10 жніўня яму споўнілася 87 гадоў. Разам з матуляй за вялікім плюшавым падарункам адправілася на імправізаваную сцэну Варварачка – самая маленькая алізараўка.
Пад час свята былі названы сем’і, якія асаблівую ўвагу надаюць добраўпарадкаванню сваіх падворкаў, тым самым робяць прыгажэйшымі вуліцы вёскі. За свае старанні былі ўзнагароджаны Валерый і Галіна Ганчукі, Іван і Любоў Сахарчукі, Дзмітрый і Людміла Іскрыцкія. Да таго ж, Ганчукі ў святочны для вёскі дзень адзначылі 28 гадоў сумеснага жыцця.
Насычанай атрымалася і канцэртная праграма. Вядучыя свята Ірына Самасюк і Вячаслаў Фядотаў запрашалі на сцэну Валерыя Няменьшага, Наталлю Сяргееву, юных артыстаў. Забаўлялі гасцей гумарыстычныя сцэнкі, разынкай якіх стаў незвычайны модны паказ “Прыгажосць – страшная сіла”. Жартаўлівы дызайн кожнай прадстаўленай мадэлі быў створаны спецыяльна для вясковай мясцовасці і меў пэўную асаблівасць. Напрыклад, ролю жаночай сумачкі выконвала звычайнае вядро, якое лёгка ператваралася ў парасон ці зэдлік.
Музычныя падарункі падрыхтавалі таксама калектыў “Вяснянка” Арэпіцкага сельскага клуба і міні-тэатр песні і гумару “Спявай, душа!” Крыўлянскага сельскага Дома культуры. З першых слоў прысутныя сталі падпяваць:
Вёсачка мая, мая чараўніца,
Ты мая любоў, мая балаўніца.
Вёсачка мая, ты мая старонка,
Песня пра цябе льецца звонка…
І ліліся гучныя спевы пра родныя, дарагія сэрцу мясціны да самага вечара.
На здымках: Алізараву Ставу – 440 гадоў.
Поделиться ссылкой:
Popularity: 1%
Это был самый лучший день! Там было очень весело! Девочки которые танцевали мне очень понравились.На этот торжественный праздник день деревни Олизаров Став, приехали участники Степанковского Дома культуры. Хорошо выступили!