Day: 21/09/2021

А тым часам на Жабінкаўшчыне ладзіўся аўтапрабег, прымеркаваны да адметнай даты 17 верасня. Каля двух дзясяткаў машын з прадстаўнікамі прадпрыемстваў, арганізацый, прафсаюзаў рушылі па месцах воінскай славы раёна.
Акцыя стартавала каля помніка савецкім салдатам-вызваліцелям. Яе пачатак абвясціў першы намеснік старшыні райвыканкама Аляксандр КУЧЫНСКІ. Ён нагадаў пра падзеі 17 верасня 1939 года, якія паспрыялі аб’яднанню беларусаў у адзінай дзяржаве, распавёў пра маршрут гістарычнай вандроўкі.
На шляху калоны ў асноўным аказаліся мясціны, звязаныя з часамі Вялікай Айчыннай вайны. На кожнай з іх стаіць памятка, што нагадвае пра “агнявыя саракавыя”. Шэсць разоў удзельнікі аўтапрабегу рабілі прыпынкі, каб ускласці жывыя кветкі да абеліскаў і паслухаць расповед гісторыка, журналіста “СП” Анатоля БЕНЗЕРУКА, які шчыльна вывучае вайсковае мінулае раёна.
У цэнтры Вялікіх Якаўчыцаў месціцца помнік, прысвечаны жыхарам аграгарадка, Залуззя, Баброў, Панцюхаў, Прускі, якія загінулі ў часы акупацыі ці на франтах Вялікай Айчыннай. У доўгім спісе вяскоўцаў значыцца цэлая група жыхароў Якаўчыцаў. Яны былі ўзяты гітлераўцамі ў заложнікі, а затым бязлітасна расстраляны ў самым пачатку вайны.
Наступны прыпынак — на раздарожжы паблізу вёскі Агароднікі. Тут занатаваны адразу тры старонкі вайны: на абеліску пералічыны загінулыя аднавяскоўцы, а побач, на плітах, — імёны капітана Карпушкіна і гвардыі капітана Марозава, забітых пры вызваленні Жабінкаўшчыны ў ліпені сорак чацвёртага, акрамя таго — чатыры пахаванні савецкіх лётчыкаў-асаў, што загінулі ў верасні 1944 года.
Далейшы шлях акцыі пралягаў на Глыбокае і Вярхі. У гэтых мясцінах удзельнікі аўтапрабегу выказалі даніну памяці і павагі ахвярам колішняга Глыбоцкага (зараз Крыўлянскага) сельсавета. Асабліва крануў прысутных расказ пра вярхоўцаў, якія ледзь не падзя-лілі лёс жыхароў Драмлёва. 12 верасня 1942 года, праз дзень пасля таго, як карнікі знішчылі нашу вогненную вёску, тая ж 10-я рота 15-га батальёна завітала ў Вярхі. Пад дуламі аўтаматаў вярхоўцы вырылі ямы, куды нелюдзі планавалі іх пакласці. Аднак мясцовы стараста на каленях упрасіў обер-лейтэнанта Мюлера пакінуць вёску некранутай. Пра той цуд выратавання згадвала не адно пакаленне вярхоўцаў.
Аднак, на жаль, Вялікая Айчынная не стала апошняй вайной для нашых землякоў. У тым удзельнікі акцыі маглі пераканацца на арэпіцкіх вясковых могілках. Тут знаходзіцца помнік на месцы пахавання гвардыі старшага лейтэнанта Васіля Дудара. Ён загінуў на 24-м годзе жыцця ў далёкай зямлі на неабвешчанай вайне. Васіль Міхайлавіч узначальваў разведвальнае падраздзяленне і загінуў у баі 28 верасня 1983 года. У Арэпічах беражліва захоўваюць памяць пра адважнага земляка. Таму адна з вясковых вуліц носіць яго імя. Акрамя таго ў цэнтры Арэпічаў месціцца помнік землякам, якія змагаліся і гінулі смерцю храбрых, вызваляючы Польшчу і Прыбалтыку, Венгрыю і Германію, Аўстрыю і Чэхаславакію.
Апошняе месца, каля якога спынілася калона машын, мае асаблівае значэнне для памяці не толькі жабінкаўцаў, але і кожнага жыхара нашай мірнай сінявокай краіны. Неаднойчы мы бывалі ў мемарыяльным комплексе “Драмлёва”. Значна радзей — на тым месцы, дзе знайшлі свой апошні спачын драмлёўцы. Праз два дні пасля жорсткай расправы, калі яшчэ не згасла вуголле на драмлёўскім папялішчы, акупацыйныя ўлады далі дазвол пахаваць астанкі жыхароў вогненнай вёскі на сцяпанкаўскіх вясковых могілках. На гэтым месцы праз 79 гадоў пасля трагедыі і стаялі, схіліўшы галовы, прадстаўнікі сучасных пакаленняў гэтай зямлі. Яны ўважліва слухалі пра тое, якім жорсткім бывае нацызм. Беларускі народ на алтар Перамогі прынёс надта вялікія ахвяры, якія вымяраюцца мільёнамі. Жыцці 183 драмлёўцаў — іскры ад таго вялізнага ахвярнага агню, распаленага гітлераўцамі на нашай зямлі.
Па тварах удзельнікаў акцыі выразна чыталася: расповеды пра кожную старонку нашай няпростай, шмат у чым пакутнай гісторыі многіх кранулі за жывое.
Пасля заканчэння аўтапрабегу і вяртання ў райцэнтр яго ўдзельнікі мелі магчымасць далучыцца да тых жабінкаўцаў, якія спяшаліся на святочны канцэрт у ГДК. З нагоды Дня народнага адзінства аматарскія калектывы і салісты раёна парадавалі землякоў сваімі багатымі творчымі набыткамі.
Антон БЕРАСТОК
Фота Дар’і НІКАНЧУК

Popularity: 1%

17 верасня наша краіна ўпершыню адзначыла Дзень народнага адзінства. Сапраўднай кульмінацыяй новага свята і ўрачыстасцяў, якія на працягу ўсяго дня праходзілі ва ўсіх кутках Беларусі, стаў форум патрыятычных сіл “Сімвал адзінства” ў “Мінск-Арэне”. У ім прыняў удзел кіраўнік дзяржавы Аляксандр Лукашэнка.
Тысячы беларусаў з усіх куткоў краіны прыехалі ў сталіцу, каб павіншаваць адзін аднаго і раздзяліць радасць усебеларускага свята. Сярод іх — прадстаўнікі розных прафесій, сябры грамадскіх аб’яднанняў і проста неабыякавыя грамадзяне, для якіх словы “адзінства” і “незалежнасць”, “суверэнітэт” і “Радзіма” напоўнены самым глыбокім сэнсам. Жабінкаўшчыну на форуме прадстаўляла дэлегацыя з 45 чалавек.
Вельмі пранікнёным было выступленне Аляксандра ЛУКАШЭНКІ. “Сёння мы ўпершыню ў гісторыі нашай дзяржавы адзначаем новае свята Беларусі — Дзень народнага адзінства, — адзначыў Аляксандр Рыгоравіч. — Мы адраджаем тым самым традыцыю ўспамінаць падзею, якая вярнула ўсім нам разрэзаную па жывым родную зямлю”. Ён нагадаў, што ў далёкім 1939-м Беларусь уз’ядналася ў сваіх нацыянальных межах. “Стагоддзямі падзяляемы паміж княствамі, каралеўствамі і імперыямі народ упершыню атрымаў шанц пабудаваць уласную дзяржаву на сваёй гістарычнай зямлі. Гэта здарылася больш за 80 гадоў назад 17 верасня, — заўважыў кіраўнік краіны. — Што значыць гэты дзень для нас, сённяшніх пакаленняў? Гэта наша гістарычная памяць. Памяць, якая злучае разам людзей і эпохі, перадае вопыт і перасцерагае ад фатальных памылак”. Уся гісторыя часам цяжкага і драматычнага шляху Беларусі да набыцця і захавання сваёй дзяржаўнасці не раз пацвярджала старажытную мудрасць, што сіла ў адзінстве, падкрэсліў Аляксандр Лукашэнка.
Для ўдзельнікаў патрыятычнага форуму арганізатары падрыхтавалі грандыёзны канцэрт з удзелам зорак беларускай эстрады. У гэты святочны вечар са сцэны гучалі музыка і песні, пранізаныя любоўю да сваёй Айчыны, зямлі, на якой мы выраслі, гадуем сваіх дзяцей, да краю, які мы можам называць нашым! Выступленне кожнага артыста адлюстроўвала павагу да сваёй краіны, да нашых продкаў, няпростага шляху, які ім давялося прайсці, каб нам мець магчымасць жыць на незалежнай зямлі. У святочнай праграме было шмат яркіх, маляўнічых, кранальных нумароў. У гэты вечар на сцэну выходзілі папулярныя выканаўцы, заслужаныя і народныя артысты Анатоль Ярмоленка, Ірына Дарафеева, Аляксандр Саладуха, Вікторыя Алешка, Руслан Аляхно, Юлія Быкава… Уразіла гледачоў і папуры “Моваю класікаў”: песні на творы Купалы, Коласа, Багдановіча, Караткевіча і іншых беларускіх аўтараў.
Паміж выступленнямі артыстаў на сцэну паднімаліся нашы выдатныя суайчыннікі. Сярод іх была дынастыя педагогаў, якая ў суме працягвае прафесійную традыцыю ўжо больш за 600 гадоў. Вітала зала і маладую сям’ю, якая ўтварылася і выхоўвае дзяцей у суверэннай Беларусі, і таленавітых хлопчыкаў ды дзяўчынак — пераможцаў конкурсаў рознага ўзроўню.
Стоячы віталі госці форуму бізнесмена, спартсмена-паралімпійца Аляксея Талая. Яго гарачае і шчырае выступленне ў многіх выклікала слёзы. Сапраўдным сюрпрызам стала і відэавіншаванне з космасу ад беларускага касманаўта Алега Навіцкага.
Відовішчнай часткай канцэрту стала прыбыццё на аўтамабілях удзельнікаў маштабнага рэспубліканскага аўта-прабегу “Сімвал адзінства”. Яго арга-нізатарам выступіла рэспубліканскае грамадскае аб’яднанне “Патрыёты Беларусі”. Яны праехалі па ўсёй краіне і прывезлі ў сталіцу мяшэчкі са збожжам сёлетняга ўраджаю з усіх куткоў Беларусі.
Фінальнай кропкай шыкоўнага дзейства стала выкананне артыстамі песні, напісанай беларускім кампазітарам Яўгенам Алейнікам “Любімую не аддаюць”, і дзяржаўнага гімна ў новай, сучаснай музычнай апрацоўцы, які зала спявала стоячы.
Наталля ВАЛОШКА
Фота аўтара

БЯРОЗА. Пасля рэканструкцыі адкрыты мемарыял на месцы былога канцэнтрацыйнага лагера “Бяроза-Картузская”, які дзейнічаў з 1934-га па 1939 год. Адкрылі памятны знак старшыня аблвыканкама Юрый Шулейка і сын вязня гэтай сумнай мясціны, ветэран Вялікай Айчыннай вайны Фёдар Труцько.
Юрый ШУЛЕЙКА адзначыў:
— Сімвалічна, что ў Дзень народнага адзінства мы знаходзімся на бярозаўскай зямлі. Яна шматпакутная, як і ўся Беларусь… Пра даўніну нагадваюць руіны картэзіянскага манастыра. Ушаноўваецца памяць воінаў сусветнай вайны, якія знайшлі тут свой апошні прытулак. Незагойная рана — Бронная гара, дзе фашысты знішчылі больш за 55 тысяч чалавек. Яшчэ адна трагічная старонка гісторыі Бярозы — гэта канцлагер “Бяроза-Картузская”. Часці Чырвонай Арміі вызвалілі тэрыторыі Заходняй Беларусі і ўз’ядналі народ, які шмат гадоў знаходзіўся пад прыгнётам. Хто ведае, колькі яшчэ лёсаў было б тут пакалечана, аднак 17 верасня 1939 года спыніліся здзекі і пакуты, а лагер — сваё існаванне. Рэканструяваны помнік у памяць беларусаў, што пацярпелі ад польскай акупацыі. Наш абавязак не толькі перад імі, але перад усімі, хто на розных этапах гісторыі змагаўся за права беларусаў быць нацыяй, заставацца гаспадарамі на сваёй зямлі, будаваць гарады і вёскі, гадаваць дзяцей, упэўнена глядзець у будучыню… Трагічныя падзеі не павінны паўтарыцца. Наша сіла — у адзінстве. І мы захаваем Беларусь моцнай і незалежнай!
Пасля адкрыцця мемарыяла і ўскладання кветак да памятнага знака прысутныя наведалі часовую музейную экспазіцыю “Канцлагер «Бяроза-Картузская»”, што размясцілася ў будынку Чырвоных казармаў.
Затым святочныя мерапрыемствы, прысвечаныя Дню народнага адзінства, перамясціліся на гарадскую плошчу. Тут працавалі забаўляльныя пляцоўкі для дзяцей, Горад майстроў, гандлёвыя рады. А ў восем гадзін вечара на галоўнай плошчы ўвагу жыхароў і гасцей Бярозы прыцягнулі артысты, якія завіталі сюды з усёй Брэстчыны. Упрыгожылі святочны канцэрт і жабінкаўцы. Праз усе музычныя нумары чырвонай ніццю праходзіла тэма яднання.
Завяршылася свята салютам, што рас-квеціў неба ў чырвона-зялёныя колеры.
Святлана КІСЛАЯ
Фота аўтара

Popularity: 1%

Пасля рэканструкцыі адкрыты мемарыял на месцы былога канцэнтрацыйнага лагера “Бяроза-Картузская”, які дзейнічаў з 1934-га па 1939 год. Адкрылі памятны знак старшыня аблвыканкама Юрый Шулейка і сын вязня гэтай сумнай мясціны, ветэран Вялікай Айчыннай вайны Фёдар Труцько.
Юрый ШУЛЕЙКА адзначыў:
— Сімвалічна, что ў Дзень народнага адзінства мы знаходзімся на бярозаўскай зямлі. Яна шматпакутная, як і ўся Беларусь… Пра даўніну нагадваюць руіны картэзіянскага манастыра. Ушаноўваецца памяць воінаў сусветнай вайны, якія знайшлі тут свой апошні прытулак. Незагойная рана — Бронная гара, дзе фашысты знішчылі больш за 55 тысяч чалавек. Яшчэ адна трагічная старонка гісторыі Бярозы — гэта канцлагер “Бяроза-Картузская”. Часці Чырвонай Арміі вызвалілі тэрыторыі Заходняй Беларусі і ўз’ядналі народ, які шмат гадоў знаходзіўся пад прыгнётам. Хто ведае, колькі яшчэ лёсаў было б тут пакалечана, аднак 17 верасня 1939 года спыніліся здзекі і пакуты, а лагер — сваё існаванне. Рэканструяваны помнік у памяць беларусаў, што пацярпелі ад польскай акупацыі. Наш абавязак не толькі перад імі, але перад усімі, хто на розных этапах гісторыі змагаўся за права беларусаў быць нацыяй, заставацца гаспадарамі на сваёй зямлі, будаваць гарады і вёскі, гадаваць дзяцей, упэўнена глядзець у будучыню… Трагічныя падзеі не павінны паўтарыцца. Наша сіла — у адзінстве. І мы захаваем Беларусь моцнай і незалежнай!
Пасля адкрыцця мемарыяла і ўскладання кветак да памятнага знака прысутныя наведалі часовую музейную экспазіцыю “Канцлагер «Бяроза-Картузская»”, што размясцілася ў будынку Чырвоных казармаў.
Затым святочныя мерапрыемствы, прысвечаныя Дню народнага адзінства, перамясціліся на гарадскую плошчу. Тут працавалі забаўляльныя пляцоўкі для дзяцей, Горад майстроў, гандлёвыя рады. А ў восем гадзін вечара на галоўнай плошчы ўвагу жыхароў і гасцей Бярозы прыцягнулі артысты, якія завіталі сюды з усёй Брэстчыны. Упрыгожылі святочны канцэрт і жабінкаўцы. Праз усе музычныя нумары чырвонай ніццю праходзіла тэма яднання.
Завяршылася свята салютам, што расквеціў неба ў чырвона-зялёныя колеры.
Святлана КІСЛАЯ
Фота аўтара

Popularity: 1%

Popularity: 1%

Popularity: 1%

Комитетом государственного контроля Брестской области по вопросам использования минерально-сырьевой базы проведены контрольно-аналитические мероприятия в 21 организации Дрогичинского, Жабинковского, Каменецкого, Ляховичского и Пружанского районов, из которых 18 на момент мониторинга осуществляли добычу полезных ископаемых (обследован 21 действующий и 4 рекультивированных карьера).

Всего на территории Брестской области на 01.08.2021 субъектам хозяйствования для добычи полезных ископаемых в промышленных карьерах (песка, песчано-гравийной смеси, торфа, мела, гранита) предоставлено 90 земельных участков общей площадью 3802,3 га, а также 225 земельных участков площадью 198,4 га для использования во внутрихозяйственных нуждах (сельскохозяйственными организациями, фермерскими хозяйствами, воинскими частями).

По результатам мониторинга в девяти (50% проверенных) организациях, осуществляющих добычу полезных ископаемых, установлены многочисленные нарушения требований законодательства о промышленной безопасности, в семи (39%) выявлены нарушения требований законодательства об охране и использовании недр, земель при разработке месторождений, об обращении с отходами.

В ходе мониторинга в семи (33%) из 21 обследованного действующего карьера установлены нарушения требований законодательства в части отсутствия межевых знаков по границам предоставленных для добычи земельных участков.

При отсутствии межевых знаков (фиксированных границ), мониторингом установлены факты самовольного занятия 2 земельных участков площадью 2,58 га.

Установлены факты формального подхода к выполнению работ по рекультивации в части агротехнических работ, целью которых является улучшение свойств почвы.

В отдельных случаях установлены факты не обеспечения достоверного учета промышленных карьеров, предоставленных субъектам хозяйствования для добычи полезных ископаемых, неуплаты налога за добычу (изъятие) природных ресурсов.

По результатам мониторинга Комитетом госконтроля в адрес субъектов хозяйствования направлены рекомендации по устранению выявленных нарушений (недостатков).

Popularity: 1%

С приходом сентября погодные условия заметно ухудшились. Дожди сменяются незначительными заморозками. Практически повсеместно в утренние, вечерние и ночные часы опускается туман, видимость в котором нередко менее 50 метров. Все эти погодные факторы имеют непосредственное влияние на дорожную безопасность.

Осенью основная масса всех дорожно-транспортных происшествий происходит с наступлением темноты. При этом, 60% аварий составляют наезды на пешеходов, и, частенько, под колесами автомобилей оказываются «запоздавшие» велосипедисты. В дни, когда дорожную обстановку осложняют дожди и туманы, ситуация только усугубляется, так как водители просто не видят находящегося на дороге человека… В большинстве случаев такие дорожные происшествия заканчиваются для их участников трагически.

Почему это происходит? С места водителя все темные и, не имеющие активного света, объекты на проезжей части полностью сливаются с темнотой и становятся практически невидимыми. Для сидящего за рулем эта проблема осложняется еще слепящим светом фар от встречного потока автомобилей. Пешеход или велосипедист, освещенный светом приближающейся машины, твердо уверен, что хорошо виден водителю, хотя это далеко не так. Бредущий в темноте по проезжей части человек становится видимым для автомобилиста, в лучшем случае, за 25-30 метров. Это расстояние при скорости движения 90 км/ч автомобиль проходит приблизительно за одну секунду – слишком мало для принятия каких-либо мер. Даже при скорости 50 км тормозной путь автомобиля, как правило, превышает это расстояние.

Ограничение скорости не всегда решает проблему безопасности пешеходов, велосипедистов и возчиков на ночной дороге. Госавтоинспекция советует обозначать себя в темноте световозвращающими жилетами, повязками, брелоками и подвесками, сделанными из специального материала, который не рассеивает свет фар, а с высокой интенсивностью отражает его в сторону источника, то есть практически в глаза водителю. Примерно из такого же материала изготавливается пленка для дорожных знаков. Такие «световозвращатели» на одежде пешехода или велосипедиста позволяют им «светиться» в свете фар на расстоянии от 130 до 400 метров. А у водителя появляется возможность своевременно увидеть в темноте человека и предпринять меры во избежание наезда.

Световозвращающие материалы используются также при обозначении в темноте велосипедов и телег. Причем уже несколько лет оборудование этих транспортных средств «световозвращателями» (спереди – белого, сзади – красного цвета) является обязательным. Не менее важно для безопасного движения установить на повозке или велосипеде фонари с активным светом и включать их, как только начинает смеркаться. Таковы требования ПДД. Главное, чтобы любое присутствие человека на ночной дороге было максимально обозначено!

В сложных погодных условиях, когда обочины непригодны для движения, разрешается идти по краю проезжей части и только навстречу движущемуся транспорту. В таком случае при ограниченной видимости и в темноте пешеход обязан обозначить себя световозвращающими элементами (подвески, повязки, жилет и др.).

Важно, чтобы световозвращатели не были закрыты складками одежды, сумкой или зонтом. При этом использование фликеров не дает права нарушать ПДД и безосновательно выходить на проезжую часть! Кроме того, на узкой дороге при приближении автомобиля не будет лишним отойти в сторону, так как при встречном разъезде автомобиль не всегда имеет возможность вас объехать. Переходить дорогу необходимо только в установленных местах.

Водителям следует быть более внимательными при появлении на проезжей части пешеходов, особенно в вечернее и ночное время, вблизи населенных пунктов на неосвещенных участках дорог, при проезде перекрестков и пешеходных переходов, возле остановок общественного транспорта, в местах большого скопления людей.

Первый заместитель начальника Жабинковского РОВД Гузнов А.А.

Popularity: 1%

Popularity: 1%